Upravo je dovršen još jedan zanimljiv projekt koji je nasta o suradnji sa Zoranom Krušvarom (prvi su bile originalne drenovske igrice). Projekt ke prepoznat od strane Ministarstva kulture i medija Republike Hrvatske pa smo za realizaciju dobili potporu od 8000 kn. To je bilo taman dovoljno da se napravi lijepa umjetnička instalacija i tehnološki demonstrator za nove tehnologije koji će nam biti inspiracija za nastavak aktivnosti naredne godine. No kako je dođlo do ovoga projekta – pogledajte u nastavku.
Razgovor sa autorom Zoranom Krušvarom
Inspiracija za ovu instalaciju došla je iz stare fotografije na kojoj grupica žena pozira s vojnicima na granici. Politika je politika i vlasti su vlasti, ali Drenova je živjela podijeljena granicom i stanovništvo se priviklo na stalne, svakodnevne prelaske. Graničari su postali dio svakodnevnog života, a među njima je sigurno morao biti i poneki naočit, zanimljiv djevojkama. U instalaciji susrećemo talijanskog vojnika i dvije djevojke, Ivku i Maricu. Marica, na žalost, ne govori talijanski, a vojnik ne govori hrvatski. To je prilično nepraktično, jer su se malko zagledali jedno u drugo. Talijanski, doduše, pomalo govori Ivka, ali čini se kako Ivka ima neke svoje planove s mladim vojnikom, jer njen prijevod nije nužno najtočniji.
O čemu to naši virtalnli likovi razgovaraju 🙂
Vojnik: Buon giorno, signorine! / Dobar dan, gospodične!
Marija: Daj, Neda reci mu nešto, reci… Bilo što, nemoj tu šutjeti kao neka koza, reci nešto!
Neda: A što da mu kažem?
Marija: A ne znam, reci mu dobar dan! Bon đorno!
Neda: Bon giorno, signore! Come stai? / Dobar dan, gospodine. Kako si?
Vojnik: Come sto? Benissimo, quando vedo due ragazze così belle, sto sempre benissimo. Eee… specialmente quando vedo il sorriso di signorina Maria. Io sono un po’ stanco sta mattina, e lei sembra fresca come la neve alpina. / Kako sam? Izvrsno, kad vidim dvije tako lijepe djevojke, uvijek sam izvrsno. Eeee… posebno kad vidim osmijeh gospođice Marije. Ja sam jutros pomalo umoran, a ona se čini svježa kao alpski snijeg.
Marija: Što kaže?
Neda: Kaže da smo mi lijepe, ali da se njemu guzica smrzla kao da je u Alpama.
Marija: A što je o meni rekao?
Neda: A da ti se malo vide podočnjaci, ali da nije strašno.
Marija: Ma lažeš Neda! Nije to rekao!
Neda: Ma je, kad ti kažem! Znaš kakvi su ti vojnici, bezobrazni. Vidi ga kako ti se smije, prasac jedan talijanski.
Marija: Pitaj ti njega, kad je tako hladno, nedostaje li mu njegova zaručnica da ga grije?
Neda: Zaručnica? Kakva crna zaručnica?
Marija: Pa da doznam ima li zaručnicu! No, pitaj ga!
Neda: Bože sveti, kakove su to monade…
Vojnik: E che cosa dice la dolce signorina Maria? / I što kaže slatka gospođica Marija?
Neda: Signorina dice che non ti crede niente. E dice che tu, a casa, hai una moglie e almeno tre bambini. / Gospođica kaže da ti ništa ne vjeruje. I kaže da ti, kod kuće, imaš ženu i barem troje djece.
Vojnik: O, no, no, no! Maria, io non sono un uomo così! Io ho soltanto un cuore, e posso darlo solo a una donna. Non c’è nessuno che mi aspetta a casa. Solo la mia mamma e il mio gatto. / O, ne, ne, ne! Marija, ja nisam takav čovjek! Ja imam samo jedno srce i mogu ga dati samo jednoj ženi. Nitko me ne čeka kod kuće. Samo moja mama i moj mačak.
Marija: Prevedi Neda, boga ti. Vidi kako me gleda, vruće mi je… Što je rekao?
Neda: Rekao je da on voli svoju mamu, a s drugim ženama je k’o mačak. Tebi je rekao da njega baš ne zanimaju zaruke, ne, ne, ne… No, no, no signore, è vero? Ho detto bene? / Ne, ne, ne gospodine, je li tako? Jesam li dobro rekla?
Vojnik: È vero, è vero… no, no, no. / Tako je, tako je… ne, ne, ne.
Marija: Znaš što, vrati se ti lijepo na svoje Alpe! Bon đorno. Idem ja ća.
Vojnik: Ma, che cosa… Maria… perché vai via? Che cosa fai? Signorina Neda, che cosa è successo? Che cosa dice? / Ali što… Marija… zašto odlaziš? Što radiš? Gospođice Neda, što se dogodilo? Što govori?
Neda: Ha detto che puoi ritornare alle tue Alpi. / Rekla je da se možeš vratiti u svoje Alpe.
Vojnik: Alpi? Ma che Alpi, io sono Calabrese! Ma di che cosa parla? / Alpe? Ma kakve Alpe, ja sam iz Kalabrije! Ma o čemu ona priča?
Neda: Eeee caro mio… hai visto? Signorina Maria è un po’ delicata. / Eeeeee dragi moj… jesi li vidio? Gospođa Marija je malko delikatna.
Vojnik: E si… vedo. Delicata e complicata. / E da… vidim. Delikatna i komplicirana.
Ivka: Si, si… è complicata. Veramente, nostra Maria è un po’ difficile. / Da, da… komplicirana je. Zbilja, naša Marija je pomalo teška osoba.
Vojnik: Difficile? Mamma mia, che peccato. / Teška? Majko moja, kakva šteta.
Ivka: E si. E può anche essere che lei ha qualche ragazzo. Con Maria non si sa mai. E comunque, non pensi che ti sarebbe più facile con una ragazza che parla Italiano? / E da. A moglo bi biti i da ima kakvog momka. S Marijom se nikad ne zna. Uostalom, zar ne misliš da bi ti bilo jednostavnije s nekom djevojkom koja govori talijanski?
Vojnik: Che parla… ah, come Lei? / Koja govori… ah, kao Vi?
Zoran Krušvar, AR Stražari
Fotogalerija sa demonstracije aplikacije
